Normy OBD II (EOBD) - część 2

Autor: Andrzej Kowalewski
Miejsce publikacji: "Nowoczesny Warsztat" - maj 2002 r. nr 5 (48)

Norma ISO 15031-2

Ta część normy IS0 15031 definiuje nazewnictwo diagnostyczne stosowane w systemach elektrycznych i elektronicznych samochodów i dlatego zawiera również związane z nimi terminy, definicje, skróty i akronimy mechaniczne.

Ze względu na fakt, że ilość skomplikowanych systemów elektrycznych i elektronicznych w samochodach zwiększyła się, rozszerzony został również zasób terminów, skrótów i akronimów opisujących różne elementy tych systemów. Ten międzynarodowy standard został opracowany, aby zaprowadzić porządek wśród takiej ilości terminów, skrótów i akronimów.

Procedura używana do przekazywania serwisowej informacji samochodowej jest normalizowana w celu bardziej dokładnego przekazywania informacji do diagnostów, którzy stykają się z diagnostyką i naprawą coraz bardziej skomplikowanych pojazdów.

Każdy typ samochodowej nomenklatury wymaga procedury, aby być prawidłowo opisowym. Ten standard międzynarodowy dotyczy procedury nazywania elementów i systemów oraz zestawu słów, z których nazwy są budowane. Procedura pozwala na dokładny opis elementów i systemów unikając dwuznaczności. Umożliwia również tworzenie nazw rozróżniających podobne elementy i systemy zwięźle i bez niejasności.

Posługując się terminami, które są dobrze zdefiniowane w kontekście przemysłu motoryzacyjnego procedura pozwala na odpowiednią zmianę już istniejących nazw i przypisanie przyszłych nazw w sposób przewidywalny, który rzetelnie przekaże dane znaczenie diagnoście.

Nazywanie elementów

Podczas tworzenia nazw wybiera się najbardziej opisowe słowo - podstawę. Następnie dodaje się modyfikatory, jeżeli jest to konieczne lub pożądane w kontekście, w kolejności od najważniejszych do mniej ważnych. Najważniejsze słowo jest słowem - podstawą, które określa podstawową funkcję elementu. Najważniejszy modyfikator znajduje się obok słowa - podstawy, drugi najważniejszy modyfikator jest obok poprzedniego modyfikatora i tak, aż do momentu, kiedy ostatni ważny modyfikator zostanie dodany.

Przez wzgląd na przyszłą jasność opisu, dodatkowy modyfikator może być dodany do nazwy, nawet jeżeli nie istnieje żaden konflikt z inną nazwą elementu.

Podczas nazywania elementu kuszące jest wybranie pierwszych modyfikatorów zgodnie z początkowym przeznaczeniem elementu, ale to nie zawsze kończy się stworzeniem nazwy, która jest na dłuższą metę pomocna diagnostom. Informacja, którą potrzebuje diagnosta jest najczęściej dostarczana przez cechę funkcjonalną, a nie przeznaczenie.

Słowa - podstawy

Słowo podstawa jest najbardziej ogólnym terminem w nazwie. Po prostu odpowiada na pytanie: "Co to za element?". Słowo - podstawa nie zawiera informacji na temat położenia lub funkcji elementu w określonym systemie. Tego typu informacja jest dostarczana przez modyfikatory, które są dodawane do słowa - podstawy. Słowo podstawa jest zawsze rzeczownikiem i ostatnim terminem w nazwie.

Modyfikatory

Modyfikatory dostarczają informacji dotyczącej funkcji, zastosowania systemu oraz jego usytuowania. Zazwyczaj wyrażają pojęcie nieelektryczne, aby opisać słowa - podstawy, które z kolei, przekazują znaczenie elektryczne lub elektroniczne. Zakres użycia modyfikatorów jest nieograniczony, aby opisać element w świetle obecnej wiedzy, posiadanego doświadczenia i ewentualnych przyszłych problemów. Pomimo, że modyfikatory są używane jako przymiotniki, niekoniecznie są terminami, które można sklasyfikować jako przymiotniki. Na przykład określenie "air flow valve" ukazuje, że ani "powietrze" (air) ani "przepływ" (flow) nie są przymiotnikami, ale znaczenie "Zawór przepływowy powietrza" jest jasny dla diagnostów. Jest to nazwa zaworu, który reguluje przepływ powietrza. Obydwa modyfikatory to rzeczowniki funkcjonujące jako przymiotniki ze względu na ich pozycję.

Modyfikatory systemu mogą być dodane do nazw przedmiotów, aby opisać przeznaczenie przedmiotu. Podczas używania nazwy systemu jako modyfikatora, słowo "System" nie jest włączone. Na przykład urządzenie, które kieruje spalinami w systemie recyrkulacji spalin (EGR) nazywa się "Zawór recyrkulacji spalin".

Terminy technologiczne

Terminy technologiczne mają tendencje do wydłużania nazw bez dodawania analogicznego poziomu użytecznej informacji na temat funkcji elementu. Odpowiednie modyfikatory dodaje się tylko wówczas gdy opisuje on podstawową różnicę pomiędzy dwoma elementami. Termin technologiczny jest pierwszym modyfikatorem (najbardziej oddalony od słowa-podstawy, pozycja najmniejszego znaczenia), chyba że modyfikator kierunkowy jest również obecny.

Nazywanie systemów Podczas konstruowania nazwy dla systemu bierze się pod uwagę, fakt że jest to kombinacja "Pojęcia" i słowa "System". Rozwija się nazwę pojęcia zgodnie z zasadami nazywania przedmiotów i dodaje się słowo "System". Pamiętać należy, że podstawową cechą pojęcia jest jego przeznaczenie i że cecha ta jest opisana przez termin znajdujący się najbliżej słowa "System". Na przykład, "recyrkulacja" jest podstawową cechą pojęcia recyrkulacji spalin (EGR). Grupa składników, które uosabiają pojęcie jest razem nazwana "System EGR".

Skrócone nazwy

Techniki skracania, włączając akronimy i skróty są często konieczne kiedy istnieje ograniczenie miejsca lub kiedy nazwy stają się dziwnie długie. Lepiej jest tworzyć najpierw nazwę, a jej skróconą formę później niż odwrotnie. Skróty i akronimy mogą być konstruowane nie tylko z liter alfabetu ale i z cyfr, spacji, znaków przestankowych (takich jak "/"), indeksów dolnych, oraz innych znaków. Poszczególne akronimy, skróty modyfikatora i skróty słowa podstawy traktować należy jako słowa, oddzielając je spacjami.

Akronimy

Poszczególne definicje akronimów różnią się jednak dla celów ISO 15031. Możemy przyjąć, że akronim jest łatwą do zapamiętania kombinacją pierwszych liter słów tworzących daną nazwę. Podczas gdy skróty są użyteczne w tekście, gdzie miejsce jest ograniczone, akronimy są wyjątkowo wygodne dla skracania komunikacji słownej, a nie tylko materiałów napisanych. Z tego względu, akronimy są często łatwe do wymówienia, co również umożliwia ich szybkie zapamiętanie. Są one szczególnie użyteczne, kiedy nazwa jest długa i nieporęczna zarówno na papierze jak i w mowie.

Ponieważ istnieje ograniczona ilość użytecznej kombinacji liter dla akronimów, nowe akronimy będą tworzone tylko dla najbardziej powszechnie używanych terminów. Unika się tworzenia akronimów przez dodawanie liter do już istniejących. Do tworzenia akronimu używane są zazwyczaj pierwsze litery każdego słowa nazwy, ale jeżeli dane słowo ma małe znaczenie, może zostać ominięte. Można również użyć więcej niż tylko pierwszą literę każdego słowa. Wszystkie litery akronimu są dużymi literami. Akronimy nie zawierają kropek. Do momentu kiedy akronim nie stanie się powszechnie znany, powinien być podawany łącznie z pełna formą.

W tabeli przedstawione zostały przykładowe akronimy.